Srpska Crnja je već u drugoj polovini XVIII veka imala prvu školu. Srpska narodna škola, pretpostavlja se, počela je sa radom još 1775. godine kada je i sagrađena Pravoslavna crkva. Njen prvi učitelj bio je Ranko Gavrilović, rođen u Crnji. 1790. godine, otvorena je i švapska škola. Škole su imale crkveni kalendar, a nastava se izvodila u privatnim kućama u blizini crkve. Prva školska zgrada podignuta je kraj Pravoslavne crkve u kojoj je sada smešteno zabavište, a sa tim u vezi se 1892. godine, uzima zajam od grofa Andrije Čekonjića u iznosu od 3 000 forinti. Izgradnja škole u naselju Vojvoda Bojović počela je 1936. godine uz finansijsku pomoć – Dar Francuske Vlade. Pre Drugog svetskog rata Nemci su kraj Katoličke crkve izgradili školu za svoju decu, a srbima je bila ustupljena jedna zgrada na mestu današnje škole, koja je 1972. godine srušena da bi se izgradila nova, sadašnja škola. Posle Drugog svetskog rata otvaraju se, u ovim školskim zgradama, dve osmogodišnje škole: OŠ „Đura Jakšić“ i OŠ „Jovan Popović“. Nastava se, zbog velikog broja učenika, izvodila u više školskih zgrada, i to u dve smene. Prihvaćeni nazivi za školske zgrade su: Škola na Bojoviću, Škola kod Opštine (na mestu današnje škole), Centralna škola ( kod pravoslavne crkve), Bosanska škola ( u Bosanskoj ulici) i škola na mestu gde se danas nalazi robna kuća, Dom zdravlja i stambena zgrada. Izuzetak čini i školska zgrada na Koštancu, koji se nalazio na krajnjem jugu crnjansjkog atara udaljenom od sela 8 do 10 kilometara. 1936. godine OŠ „Jovan Popović“ prerasta u desetogodišnju školu, a dve godine kasnije , 1965. godine, u gimnaziju prirodno – matematičkog smera. Tada su se obe osnovne škole ujedinile u jednu koja nosi naziv OŠ „Đura Jakšić“. Nova školska zgrada u Srpskoj Crnji otvara se za učenike 01. 09. 1973. godine. Školsku zgradu od tada koriste učenici i osnovne i srednje škole i obe škole dana s nosae ime „Đura Jakšić“.

U severoistočnom delu Vojvodine, nadomak srpsko – rumunske granice, nalazi se banatsko naselje – Srpska Crnja. Srpska Crnja, po vremenu nastanka, pripada grupi najstarijih naselja u Vojvodini. Prema pisanim spomenicima ovo naselje se prvi put pominje 1373. godine. U mađarskoj literaturi, objavljenoj pre Prvog Svetskog rata, Szerb CsernYa, odnosno Srpska Crnja predstavljala je veliko selo duž uske pruge Bečkerek (Zrenjanin) – Žombolj, koje je nastalo u XIV veku. Prvo je sa jedne pustare doseljeno 68 srpskih porodica, a zatim se naselje postepeno širilo. U velikoj bici, u okviru Bečkog ili Morejskog rata (1683 – 1699. godina), koja je na ovom prostoru vođena 1696. godine između austrijske vojske i turaka, selo je skoro potpuno uništeno. Na karti grofa Mersia, objavljenoj 1725. godine, Olesch (Oleš ili Olaš), kako se tada zvala Srpska Crnja, vodi se kao opustošeno selo. Za relativno kratko vreme ovo naselje je ponovo obnovljeno srpskim življem. U XVIII veku, 1790. godine, grof Čekonjić ovde naseljava Nemce i, u manjem broju, Mađare. Nemci formiraju novi deo naselja, koji dobija ime Nemačka Crnja (Ne¢metcsernya), a Mađari se takođe naseljavaju odvojeno, znatno južnije, formirajući naselje Mađarska Crnja (Magyarcsernya), sadašnja Nova Crnja. Međusobnim mešanjem srpskih i nemačkih porodica, povremenim preseljavanjem iz jednog u drugo naselje, razvila su se dva veća naselja. Krajem Drugog Svetskog rata i posle rata dolazi do značajnijih promena u sastavu stanovništva. Nemci se iseljavaju, a na njihovo mesto doseljava se srpsko stanovništvo iz Bosanske krajine. U Srpskoj Crnji, multinacionalnoj i multikulturalnoj, uspostavljaju se i razvijaju dobri međuljudski odnosi.