OSNOVNA ŠKOLA „ALEKSA ŠANTIĆ“ – Vajska - Vajska

Ulaz u Galis

O školi

Mesto Vajska pominje se prvi put 1332.godine sa 24.duše.Ovaj naziv je dobila najverovatnije od reke- rečice koja se zvala Vajs,odnosno prema podacima koji su zapisani na jednoj geografskoj karti,ali ova reka je opet dobila svoj naziv od ribarskih sprava koje su bile pored mesta,a zvale su se „ vejše „.

Prva vajštanska škola nalazila se u zgradi starog županijskog dvora.Pokretači i osnivači škole bili su franjevci iz Bača.

1803.godine sagrađena je nova zgrada ( mada ne namenski ) na mestu župskog dvora,koja je bila kao nova škola i župski dvor ( u današnjem parku i crkvenoj porti ).U toj školskoj zgradi nastava se odvijala do 1823.godine,kada se tek tada izgradila posebna nova školska zgrada.

Ova škola je nastavila sa radom sve do velike poplave 1926.godine dok se poplavom nije veći deo zgrade srušio.

Posle poplave 1929.godine kada je kupljena velika zgrada od Martina Lutrova za potrebe škole.Ona je izgrađena za službenike grofovije još 1900.godine.

Stara zgrada škole u Maršala Tita je adaptirana za potrebe škole,a bila je vlasništvo grofa Sečenjija.1938.godine škola je premeštena u tu zgradu.

Početkom rata 1941.godine do kraja rata 1945.godine mađarske okupacione vlasti preuređuju nekadašnji „Veliki bircuz“ u ulici Dr.Nenadovića ( u ovoj školi nastava se odvijala na mađarskom jeziku ).

Neposredno posle rata 1945.godine u zgradi Dr.Nenadovića pohađali su učenici niže gimnazije koja kasnije prerasta u potpunu osmogodišnju školu.Pošto se broj dece stalno povećava ( sa brojem stanovništva )potrebe za prostorom su sve veće pa se dobija još jedna zgrada u Lenjinovoj  ulici,koja je negde šezdesetih godina adaptirana za potrebe škole,odnosno za učenike razredne nastave od I-IV razreda,a jedna prostorija pri ulazu prilagođava se za dečiji vrtić  ( zabavište ).

Školske 1969/70godine kupljena je još jedna zgrada za školu u Titovoj ulici u neposrednoj blizini centralne zgrade.

Pre poplave 1965.godine u Vajskoj sa pet isturenih odeljenja škola je sa najvećim brojem učenika ( 1200 ) u opštini Bač.

Radi racionalnijeg rada škole zbog više zgrada učenici su grupisani prema nameni kao:

Centralna zgrada u ulici Maršala Tita 38.smeštena su odeljenja predmetne nastave ( V-VIII ) sa dograđenom zbornicom i kancelarijom za administraciju i kancelarijom direktora i pomoćnika direktora škole.

Zgrada u Lenjinovoj ulici ( sada privatni stanovi ) smešteni su učenici razredne nastave ( I-IV ) nekoliko godina ( 1-2 ) bila je i školska radionica,kasnije premeštena u Dr.Nenadovića.

U zgradi Dr.Nenadovića adaptirane su dve učionice za fizičko i zdravstveno vaspitanje tzv.fiskulturu iškolska radionica.

ISTURENA ODELjENjA:

Pošto P.P.D.“Labudnjača“ imala svoje ekonomije,a broj radničkih porodica se povećavao,ljudi iz iz ovih krajeva tadašnje Jugoslavije ,tražeći posao nalazili su ga na PPD“Labudnjača“ i tu su ostajali,a time se i broj dece povećavao i potreba za školom je bila neophodna.Prva nepodeljena škola 1948/49.godine radila je u adaptiranoj zgradi na Zelenom salašu ( 1km od naselja ) na Labudnjači kao samostalna škola,a imala je istureno odeljenje na Staparskoj pustari gde je u početku osnivanja radio isti učitelj ( posle podne ).Posle nekoliko godina ova škola postaje istureno odeljenje,a pošto je broj dece rastao škola od nepodeljene postaje kombinovana u kojoj rade dva učitelja I-III i   II-IV razreda,ali se adaptira zgrada u centru naselja Labudnjača.Škola u Staparskoj pustari i dalje radila kao nepodeljena ( zajedno I-IV razred ).Po završetku IV razreda učenici putovali su  u Vajsku.Prve dve godine peške,a kasnije se voze  špediterom.

Sve do poplave 1965.godine,kada se ukidaju ove škole, deca su putovala autobusom u školu u Vajsku posle IV razreda.Broj učenika se posle poplave drastično smanjio,jer mnoge porodice su se odselile u druga mesta,a mnoge se sele u Vajsku i Bođane.

Škola na Upravi Živa radi kao kombinovano odeljenje,a deca sa Žive takođe posle IV Razreda putuju u Vajsku.Škola na Živi postojala je još par godina posle Labudnjače.

Škola Bođani bila je samostalna sa isturenim odeljenjem na Bođanskoj fabrici.Posle rata u Bođanima je postojalo kombinovano odeljenje,a kasnije svako odeljenje posebno,radila su četiri učitelja.Na više razrede deca su išla u Vajsku kao i sa imanja Labudnjača.

Posle poplave 1965.godine odeljenja sa Bođanske fabrike i rita dolaze u Vajsku,a neki iz rita idu u Vukovar. Školske 1967/68.godine izgrađena je nova školska četverorazredana zgrada u Bođanima u kojoj učenici razredne nastave pohađaju i danas.Uz ovu zgradu  izgrađene su i prateće nus prostorije i ostali objekti za potrebe učenika.

Pošto se u Vajskoj radilo u više adaptiranih zgrada i rad je bio otežan,pokrenuta je inicijativa da se izgradi jedna nova sabirna zgrada.

Na nivou opštine uveden je poseban doprinos i u drugoj polovini 70-ih godina na mestu starog magacina i jedne zgrade imanja polj.dobra „Labudnjača“-„Napredak“ počinje gradnja nove velelpne zgrade sa salom,kabinetima,učionicama,kuhinjom,trpezarijom i svim onim što moderna nastava traži.

Današnja zgrada je otvorena šk.1982/83.godine.U sklopu zgrade radi i dečiji vrtić.Od 1945.godine kroz školu Vajska prošao je veliki broj prosvetnih radnika.